Η Δημοτική Ποίηση,ΕΡΓΑΣΙΑ ΤΩΝ: Αδαμίδου Δήμητρα Γιουφτσίδου Αναστασία Θωμαΐδου Πηνελόπη Μανάβη Αναστασία

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ

1)   Είδη δημοτικής ποίησης: α.Παραλογές

                                        β.Ιστορικά τραγούδια(π.χ. ακριτικά,κλέφτικα)

                                        γ.Τραγούδια που αναφέρονται σε εκδηλώσεις της ζωής(π.χ. νανουρίσματα, της ξενιτιάς,θρήνοι,της αγάπης)                 

2)  Χρήση συμβολικών-μαγικών αριθμών

3) Νόμος των Τριών-Τριαδική Αρχή

4) Άστοχα ερωτήματα(διευκολύνουν την προώθηση-εξέλιξη,δραστικός λόγος)

5) Στερεότυπες Εκφράσεις

6) Επαναλήψεις Στίχων ή Ημιστιχίων

7) Διάλογος

8) Σχήμα Αδυνάτου   

9) Σχήμα Υπερβολής

10) Προσωποποιήσεις-Εξανθρωπισμός Φύσης(συνήθως:το πουλί ως μαντατοφόρος)

11)Στίχος:Ιαμβικός,παροξύτονος,15σύλλαβος,συνήθως :τομή στην όγδοη συλλαβή,χωρίζεται σε δύο ημιστίχια από τα οποία το πρώτο έχει 8 συλλαβές και το δεύτερο 7 συλλαβές

12) Απουσία ομοιοκαταληξίας

13) Εκφραστικά Μοτίβα

14) Τυπικοί Στίχοι και Προοικονομία

15)Μοτίβο αναγνώρισης(ομηρική επιβίωση)

16)Αρχή Ισομετρίας Μορφής και Περιεχομένου,Απουσία διασκελισμού

17)Λιτότητα Λεξιλογίου και Σύνταξης,Συντακτική Αυτοτέλεια,Νοηματική πληρότητα

18)Χρήση Ουσιαστικών,Ρημάτων και λιγότερο Επιθέτων

19)Γρήγορη δράση,Απουσία περιττών λεπτομερειών στην Αφήγηση

20) Παρατακτική Σύνδεση

21) Οικονομία και Πύκνωση Ποιητικού Λόγου

22)Γλώσσα:Ζωντανή,Παραστατική,Δραστική,Δημοτική

23)Ύφος: Απλό,Λιτό,Παραστατικό,Ζωντανό,Άμεσο,Γρήγορο

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΠΑΡΑΛΟΓΩΝ

1)Πολύστιχα Αφηγηματικά Τραγούδια,Επικολυρικός Χαρακτήρας(κατορθώματα+συναισθήματα)

2)Αναπτύσσουν ένα Μύθο,μια Υπόθεση(έχουν αρχή,μέση και τέλος)

3)Αντλούν το περιεχόμενο τους απο αρχαιοελληνικούς μύθους,νεότερες παραδόσεις,κοινωνικά περιστατικά δραματικού χαρακτήρα,ιστορικά μνήμη,με υπόθεση εντελώς πλαστή

4)Παρουσιάζουν έντονα παραμυθιακά και εξωλογικά στοιχεία

5)Παρουσιάζουν αφηγηματική πυκνότητα γρήγορο και γοργό ρυθμό

6)Παρουσιάζουν Δραματική Έκβαση

«ΤΗΣ ΝΥΦΗΣ ΠΟΥ ΚΑΚΟΠΑΘΗΣΕ»  (σελ 28)

Α.Χαρακτηριστικά δημοτικής ποίησης

i) Τριαδική Αρχή (στ 32-33)

ii) Τυπικοί στίχοι (στ 17)

iii) Επανάληψη στίχου (στ 1)

iv) Διάλογος (στ 22-37)

v) Στίχος :Ιαμβικός,παροξύτονος,ανισοσύλλαβος,15σύλλαβος

vi) Απουσία ομοιοκαταληξίας

vii) προοικονομία(στ 13)

viii) Σχήμα υπερβολής( στ 3-4)

ix)Προσωποποιήσεις-Εξανθρωπισμός της Φύσης (στ 7)

x)Μοτίβο Αναγνώρισης

xi) Λιτότητα Λεξιλογίου+Σύνταξης, Συντακτική Αυτοτέλεια,Νοηματική πληρότητα

xii)Αρχή Ισομετρίας Μορφής+Περιεχομένου,Απουσία διασκελισμού

xiii)Χρήση ουσιαστικών,ρημάτων και λιγότερο επιθέτων

xiv) Γρήγορη δράση,Απουσία λεπτομερειών στην Αφήγηση

xv)Παρατακτική σύνδεση

xvi) Γλώσσα:Ζωντανή,Παραστατική,Δραστική,Δημοτική

xvii) Ύφος:Απλό,Παραστατικό,Ζωντανό,Άμεσο,Λιτό,Γρήγορο

xviii)Είδος: Παραλογή

Β.Χαρακτηριστικά Παραλογής

α)Πολύστιχο,αφηγηματικό τραγούδι,με λυρικό χαρακτήρα

β) Αναπτύσσει ένα Μύθο,μια Υπόθεση(έχει αρχή,μέση και τέλος)

γ)Αντλεί το περιεχόμενο του από παραδόσεις και κοινωνικά περιστατικά

δ)Χαρακτηρίζεται απο αφηγηματική πυκνότητα και γρήγορο ρυθμό(αφηγηματικά κενά)

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΚΡΗΤΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ

1)Γλώσσα:κρητικό ιδίωμα,πλούσια,δουλεμένη,ευρεία χρήση εκφραστικών μέσων και επιθέτων

2)Έργα θεατρικα(εξαίρεση ο «Ερωτόκριτος»-έμμετρο μυθιστόρημα και η «Βοσκοπούλα»-ποιμενική ποίηση)

3)Στίχος: Ιαμβικός,15σύλλαβος,απουσία διασκελισμού

4)Ζευγαρωτή Ομοιοκαταληξία

5)Ύφος: ζωηρό,αμεσότητα,θεατρικότητα

6)Ηρωική αντίληψη της ζωής

7)Αίσθηση Χρέους απέναντι στην Πατρίδα και τη θρησκεία

8)Αγάπη για την ελευθερία

9)Ιπποτικό Πνεύμα

10)Εξιδανίκευση του Έρωτα και της Γυνάικας

11)Διασκευές ξένου δυτικού προτύπου,επιρροές από τη λαϊκή παράδοση

12)Χρήση ευθύ Λόγου

«ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ»(Ήρθεν η ώρα κι ο καιρός)-Β. ΚΟΡΝΑΡΟΣ (σελ 109)

Χαρακτηριστικά Κρητικής Λογοτεχνίας

i) Πλούσια,δουλεμένη γλώσσα,πλούσια εκφραστικά μέσα,χρήση επιθέτων,κρητική διάλεκτος

ii) Έμμετρο μυθιστόρημα

iii) Ιαμβικός,15σύλλαβος στίχος,απουσία διασκελισμού

iv) Ζευγαρωτή Ομοιοκαταληξία

v) Ύφος: ζωηρό,αμεσότητα,θεατρικότητα

vi) Χρήση ευθύ Λόγου

vii) Εξιδανίκευση του Έρωτα

viii) Αγάπη για την ελευθερία

«ΣΑΝ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ ΣΤΗΝ ΦΩΤΙΑ»-ΙΩΑΝΝΗΣ ΒΗΛΑΡΑΣ (σελ 173)

„Το ποίημα αντλεί στοιχεία τόσο από τη Δημοτική Ποίηση,όσο και από την Κρητική Λογοτεχνία.Τα χαρακτηριστικά αυτά είναι τα εξής:

i)             Γλώσσα : Δημοτική,ζωντανή,παραστατική

ii)            Χρήση ουσιαστικών, ρημάτων και λιγότερο επιθέτων

iii)          Ύφος: Απλό,Φυσικό,Λυρικό,Ζωνανό

iv)          Στίχος: Ιαμβικός,παροξύτονος,15σύλλαβος

v)           Ζευγαρωτή ομοικαταληξία

vi)          Πλούσια εκφραστικά μέσα : Μεταφορές(στ 5,8,14,17,18,19,21) , Προσωποποιήσεις (στ 7-8,11,12,13,19-20,21,22) , Παρομοίωση (στ 1-2) ,Εικόνες

vii)        Απουσία Διασκελισμού ( εκτός απο στ 7-8,17-18),Αρχή Ισομετρίας

viii)       Εξανθρωπισμός της Φύσης (στ 7-8)

ix)          Εξιδανίκευση της Γυναίκας και του Έρωτα