Χρονογράφημα, Άννα Τάκα

 Άννα Τάκα Α2

      Και που λες, σήμερα το πρωί, επειδή βιαζόμουν, αποφάσισα να πάρω το αμάξι μου και να πάω για ψώνια στο κέντρο της πόλης. Τελευταία μέρα, βλέπεις, των εκπτώσεων και έπρεπε να την πάρω αυτή τη μπλούζα που μου είχε μπει στο μάτι από καιρό!

      Για άλλη μια φορά θυμήθηκα τι εκπληκτικοί οδηγοί είναι όλοι οι Έλληνες και γιατί τόσο καιρό δεν έπαιρνα αυτοκίνητο για το κέντρο.
      Το πρώτο πράγμα που θυμήθηκα είναι το πόσο υπομονετικοί είναι… Δεν πρόλαβε να ανάψει το πράσινο στο φανάρι και ακούστηκαν κόρνες –όπως ακριβώς στη διαφήμιση! Δεν ήταν μόνο αυτό αλλά και οι επικίνδυνες προσπεράσεις από άλλους οδηγούς οι οποίοι προφανώς είχαν πολύ σοβαρό λόγο για να βιάζονται σε αντίθεση με εμάς τους αργόσχολους…

     Και δεν αρκεί που ήταν ανυπόμονοι, ήταν πολύ πολύ ευγενικοί! Τι να πρωτοθυμηθώ! Που βρίζουν; Που φωνάζουν; Που χειροδικούν; Άσε τις μούτζες που πάνε και έρχονται! Που και που μάλιστα, θα δεις και κανέναν νταή να βγαίνει από το αυτοκίνητο με άγριες διαθέσεις.
    Εάν δε, είναι γυναίκα αυτή που θα βρεθεί στον δρόμο τους, τότε, βγάζουν από μέσα τους τον άνθρωπο των σπηλέων που πολλοί κρύβουν! Κάθε άντρας που σέβεται τον εαυτό του θα έχει στείλει κάποια γυναίκα που προσπαθεί να παρκάρει, να καθαρίσει φασολάκια ή να πλύνει κανα πιάτο! Μη ξεχνάμε και τους ρόλους μας!
     Μετά από αυτή τη μαγευτική εμπειρία που βίωσα, ορκίστηκα στον εαυτό μου πως δε θα πάρω ξανά το αμάξι για να κατέβω στο κέντρο της πόλης ακόμη κι αν είναι ζήτημα ζωής και θανάτου! Εξάλλου, έχω να καθαρίσω και φασολάκια..