Το χάσμα γενεών μεγαλώνει συνεχώς

Το χάσμα γενεών μεγαλώνει συνεχώς

Αναμφισβήτητα οι νέοι αποτελούν το πιο δυναμικό κομμάτι της κοινωνίας. Είναι αυτοί που επιθυμούν να αλλάξουν το σήμερα, οραματίζονται ένα καλύτερο αύριο, μέσα στο οποίο κάνουν όνειρα για να μεγαλουργήσουν. 

Πολλές φορές και δικαιολογημένα θα τους χαρακτηρίσεις παρορμητικούς, ανταγωνιστικούς, θυμικούς, ιδεολόγους. Απαιτούν γρήγορες αλλαγές δίχως καθυστέρηση, με αποτέλεσμα πολλοί ηλικιωμένοι να είναι σύμμαχοί τους αλλά και πολλοί, τους οποίους σέβονται, αντίπαλοί τους.

Οι περισσότεροι ηλικιωμένοι διαθέτουν πείρα και γνώσεις και αντιμετωπίζουν τους νέους με επιείκεια και κατανόηση, προσφέρουν πολύτιμη αρωγή και δείχνουν να καταλαβαίνουν τα προβλήματά τους. Υπάρχουν και εκείνοι όμως, που τους περιφρονούν, τους θεωρούν ανεύθυνους, σκληρούς, αδιάφορους  και είναι άτεγκτοι κριτές τους.

Εύλογα δεν προκύπτει το ερώτημα, αν πρέπει να σεβόμαστε οι νέοι τους μεγαλύτερους μόνο και μόνο για την ηλικία τους; Η ηλικία δεν αποτελεί μοναδικό κριτήριο σεβασμού. Οι ηλικιωμένοι οφείλουν να καταλάβουν ότι ο σεβασμός κερδίζεται, δεν χαρίζεται ούτε υπαγορέυεται κι επιβάλλεται.

Οφείλουν να δείχνουν κατανόηση στα προβλήματα των νέων και να μην καταφεύγουν στην εύκολη λύση «εμείς στην ηλικία σας δεν είχαμε τέτοιες ανέσεις, εσείς τα έχετε όλα.», «Τι άλλο θέλετε;» Πρέπει να καταλάβουν ότι η κάθε εποχή έχει τα δικά της προβλήματα και δεν μπορούν να κάνουν ανεδαφικές συγκρίσεις με τη δική τους νεότητα. Ας σταματήσουν αν ωραιοποιούν το χθες.

Πρέπει να σταματήσουν να τους αντιμετωπίζουν με υπεροψία και κατωτερότητα. Να μην θεωρούν τους νέους ανώριμους, ανίκανους να δημιουργήσουν το οτιδήποτε. Με αυτή την συμπεριφορά τους υποτιμούν, καλλιεργούν την αβεβαιότητα και τους αποθαρρύνουν από οποιαδήποτε προσπάθεια και σκέψη δημιουργίας.

Οι διαφορές στη νοοτροπία και στις αντιλήψεις νέων-ηλικιωμένων δεν είναι φαινόμενο της εποχής μόνο αλλά διαχρονικό. Τα αίτια που οδηγούν σε αυτήν την αδυναμία απρόσκοπτης επικοινωνίας μεταξύ τους είναι ποικίλα. 

Καταλαβαίνω ότι οι ηλικιωμένοι ως πιο έμπειροι, είναι διστακτικοί στις αλλαγές και θέλουν περίσκεψη και φειδώ, ενώ οι περισσότεροι νέοι χαρακτηρίζονται για τη ζωντάνια, την ενεργητικότητά τους, το σφρίγος και τη διάθεση για γρήγορες αλλαγές.

Ωστόσο, υπάρχει μεγάλο ποσοστό ηλικιωμένων που μισούν τους νέους, είναι αντιδραστικοί και απόλυτοι. Δυστυχώς όμως η εποχή που ζούμε χαρακτηρίζεται από αβεβαιότητα, ρευστότητα και ποικίλες αλλαγές, καταστάσεις που προβληματίζουν τους νέους με αποτέλεσμα να μην ατενίζουν το μέλλον με αισιοδοξία.

Απ 'την άλλη υπάρχει μια μερίδα νέων που τέρπονται από την ισοπέδωση παρά την οικοδόμηση και αμφισβητούν τα πάντα απλά για να τα αμφισβητούν, συνήθως χωρίς επιχειρήματα και θέσεις. Είναι ανεύθυνοι και παθητικοί, τα περιμένουν όλα από τους ηλικιωμένους με το πρόσχημα ότι «αφού μας φέρατε στον κόσμο είστε υποχρεωμένοι να μας επιλύσετε και τα προβλήματα.» Είναι λογικό όλη αυτή η κατάσταση να επιφέρει σύγχυση και σύγκρουση μεταξύ των δύο γενεών.

Αυτό που πρέπει να κατανοηθεί και από τους δύο, είναι ότι διαφορές πάντα θα υπάρχουν, δεν είναι δυνατόν να συμπίπτουν απόλυτα οι απόψεις τους. Μπορεί όμως να επιτευχθεί επικοινωνία και συνεργασία μεταξύ τους αν αποβάλουν την εμπάθεια και τις προκαταλήψεις.Οι ηλικιωμένοι να συνειδητοποιήσουν ότι το παιδί είναι περισσότερο παιδί της εποχής και λιγότερο παιδί του πατέρα του κι οι νέοι να πάψουν να είναι απόλυτοι στις κρίσεις τους.

Να κατανοήσουν κι οι δύο πλευρές ότι για να επιτευχθεί ατομική και κοινωνική πρόοδος πρέπει να συνδυαστεί το παρελθόν με το παρόν. Οι νέοι διαθέτουν διάθεση κι ενεργητικότητα και οι ηλικιωμένοι πείρα  και γνώση. Δεν είναι τέλειος συνδυασμός; Εσείς τι λέτε;