Η παρουσία των εφήβων μέσα στην σχολική τάξη

Η παρουσία των εφήβων μέσα στην σχολική τάξη

Η σκιαγράφηση  της εφηβικής ηλικίας είναι έργο που για χρόνια έχει απασχολήσει την επιστήμη της ψυχολογίας. Στο παρόν κείμενο θα επιχειρήσω να παρουσιάσω μία πολύ συγκεκριμένη εικόνα των εφήβων, αυτή που διαμορφώνουν στο δικό τους <<χώρο σταδιοδρομίας>>, το σχολείο.

1)      Ο έφηβος  μαθητής  είναι γεμάτος ανασφάλεια, ακόμα και όταν δείχνει το ακριβώς αντίθετο. Αυτό σημαίνει  ότι το κλίμα της  τάξης  πρέπει να προσφέρει ασφάλεια και ο καθηγητής οφείλει να ενθαρρύνει  όλους τους μαθητές.

2)      Ο έφηβος μαθητής  καθώς είναι εύθικτος , προσβάλλεται πολύ εύκολα μπροστά στους συνομηλίκους του. Γι’αυτό είναι καλό να επιπλήττεται ιδιαιτέρως, αλλά να τον επαινούμε δημοσίως.

3)      Ο έφηβος μαθητής , ακόμα και αυτός  που δεν έχει  διαπιστωμένες μαθησιακές δυσκολίες, αντιμετωπίζει το πρόβλημα της διάστασης προσοχής,  που απορρέει όχι μόνο από τις βιολογικές  αλλαγές που συντελούνται, αλλά κυρίως από τις σκέψεις που κατακλύζουν το νου του και τις αγωνίες που ταλανίζουν την καρδιά τους. Κάτι τέτοιο σημαίνει για τον εκπαιδευτικό ότι πρέπει να αναζητά συνεχώς τρόπους που να διατηρούν αμείωτο το ενδιαφέρον  των μαθητών χωρίς να εκλαμβάνει την αδιαφορία τους ως στάση εξοργιστική και απαξιωτική.

4)      Ο έφηβος μαθητής είναι ευαίσθητος  και αντιλαμβάνεται αμέσως τον εκπαιδευτικό που πασχίζει για το καλό του και εργάζεται με ευσυνειδησία, γεγονός το οποίο εκδηλώνεται  από τη μεριά του με συμπάθεια προς το πρόσωπο του καθηγητή και σεβασμό προς το μάθημα.

5)      Ο έφηβος μαθητής έχει αναπτυγμένο το αίσθημα της δικαιοσύνης και αγανακτεί με κάθε άδικη συμπεριφορά.  Οι καθηγητές οφείλουν, λοιπόν,  σε κάθε τους πράξη και σε κάθε τους λόγο να είναι δίκαιοι, να δίνουμε λογικές εξηγήσεις και να αποφεύγουν τις αυθαιρεσίες.

6)      Ο έφηβος μαθητής  θέλει τον καθηγητή του καινοτόμο και ενημερωμένο για τις σύγχρονες τάσεις, όχι όμως και μιμητή του.

7)      Ο έφηβος μαθητής  έχει ανάγκη να μιλήσει στον καθηγητή του, πολλές φορές και να του εμπιστευθεί κάτι,  όχι όμως στον περίεργο αλλά σ’αυτόν που νοιάζεται  και με λεπτότητα χειρίζεται τους μαθητές του.  Θα πρέπει, όμως, πάντα να θυμούνται ότι είναι καθηγητές του και όχι οι φίλοι του ή οι γονείς του.

8)      Ο έφηβος μαθητής χρειάζεται επιτακτικά πολύ συγκεκριμένα όρια,  δηλωμένα εξ’ αρχής  με σαφήνεια και τηρούμενα απαρέγκλιτα σε κάθε περίπτωση, για κάθε περίπτωση. Η ελαστικότητα και η ασάφεια τον μπερδεύουν και συχνά τον εκνευρίζουν.