Η πειθώ στον πολιτικό λόγο

Η πειθώ στον πολιτικό λόγο

Ομιλία Αλέξη Τσίπρα, Λευκός Πύργος 13.09.2013

Ο ψεύτης και ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται. Τον πρώτο χρόνο! Ο κ. Σαμαράς, λοιπόν, και η κυβέρνησή του τον έκλεισαν το χρόνο τους. Κάπου εδώ τελειώνουν τα ψέματα, τελειώνει η κοροϊδία. Έκλεψαν μισθούς, έκλεψαν συντάξεις, έκλεψαν δουλειές, έκλεψαν δικαιώματα, έκλεψαν ακόμα και το οξυγόνο της δημοκρατίας. Και, ταυτόχρονα, έκαναν το ψέμα σύμμαχο, μέσο και όπλο τους.

Ως εδώ, όμως, η Ελλάδα δεν αντέχει άλλο. Δεν αντέχουμε άλλο πλεόνασμα ψεύδους, υποκρισίας, κυνισμού και αναλγησίας. Έφτασε η ώρα της μεγάλης ανατροπής !Κανείς πια δεν θα πιστέψει τα παραμύθια της Χαλιμάς. Ούτε οι δικοί τους άνθρωποι τους πιστεύουν πια. Γιατί όλοι τώρα ξέρουν ότι το μόνο σχέδιο του κυρίου Σαμαρά είναι η υποταγή στους δανειστές.......Απευθυνόμαστε, ενόψει της ΔΕΘ, σε σας, γιατί πιστεύουμε βαθιά, ότι η δική σας δύναμη είναι η πηγή της δικής μας.

Συχνά μας κατηγορούν οι επαγγελματίες της εξουσίας ότι είμαστε κόμμα απείθαρχο, ανυπάκουο, ασεβές που σπάει τους κανόνες του πολιτικού savoir vivre και δεν διστάζει να δώσει πολιτικές μάχες στο πεζοδρόμιο.

Ας το παραδεχτούμε: Εμείς δεν είμαστε για να πειθαρχούμε σε μνημόνια και έξωθεν εντολές. Για να υπακούμε στους υπαλλήλους των δανειστών. Για να ακολουθούμε το savoir vivre, εκείνο που σκεπάζει με τον μανδύα του τα μεγαλύτερα σκάνδαλα. Για να παρακολουθούμε από την τηλεόραση τους αγώνες του λαού. Δεν πιστεύουμε ούτε μας συγκινεί η εξουσία για την εξουσία. Εμείς είμαστε κόμμα εξουσίας, μόνο όταν ο λαός είναι σε θέση να διεκδικήσει την εξουσία. Ώριμο τέκνο της ανάγκης και της οργής του λαού μας, όπως λέει κι ο Βάρναλης.

Και είμαστε έτσι γιατί ερχόμαστε από μακριά, με πολλή και συχνά πικρή πείρα, πολλούς αγώνες, πολλές θυσίες στις ηθικές και πολιτικές μας αποσκευές. Έχουμε ρίζες που πηγαίνουν πολύ βαθιά στην ιστορία του λαού μας....Την προηγούμενη βδομάδα στη πόλη σας, στα εγκαίνια της ΔΕΘ, ο πρωθυπουργός στην ομιλία του επανέλαβε 136 φορές την πιο αγαπημένη του λέξη: Το ΘΑ. Ούτε μια, ούτε δύο, ούτε δέκα ούτε είκοσι. 136! Ίσως πρέπει να σκεφτείτε να μετονομάσετε τη ΔΕΘ, σε ΔΕ- ΘΑ προς τιμήν του.

Σήμερα, όμως, δεν ήρθα εδώ για να αντιπαραθέσω τα δικά μας ΘΑ στα ΘΑ του κ. Σαμαρά και των εταίρων του εντός και εκτός Ελλάδας. Εξάλλου, ξέρω καλά ότι αυτοί που κυβερνούν, είναι ασυναγώνιστοι στο σπορ της δημαγωγίας, της παραπλάνησης και των υποσχέσεων χωρίς αντίκρισμα....Και επιτρέψτε μου να προσθέσω και κάτι ακόμα στο συμβόλαιό μας. Έναν ηθικό όρο, αυτή τη φορά. Γιατί είναι θέμα δικαιοσύνης, θέμα δημοκρατίας, αλλά και θέμα ηθικής. Δεσμευόμαστε να βάλουμε τέλος στην ασυλία όσων οδήγησαν εκατομμύρια Έλληνες στη σημερινή κατάσταση. Θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας, δημοκρατικά και με βάση το Σύνταγμα και τους νόμους, ώστε να εξακριβωθούν οι ευθύνες για τα ύποπτα παιγνίδια με τις στατιστικές, για τα υπόγεια φλερτ με το ΔΝΤ, για τις κατά καιρούς δηλώσεις και κινήσεις που καταρράκωσαν την όποια αξιοπιστία της ελληνικής οικονομίας, για τις ιδιωτικοποιήσεις μεταξύ φίλων, για τα σκάνδαλα και τις λίστες, για τα μνημόνια που σακάτεψαν τον τόπο. 

Και προσέξτε: Εμείς δεν μιλάμε για εκδίκηση, μιλάμε για δικαιοσύνη. Το περί δικαίου αίσθημα του λαού πρέπει να ικανοποιηθεί, γιατί διαφορετικά θα χτίζουμε πάνω στην άμμο. Και θα ικανοποιηθεί. Όσοι ακόμα και σήμερα κρύβονται πίσω από το πέπλο της σιωπής που επιβάλει το μιντιακό σύστημα της διαπλοκής και της μνημονιακής συνευθύνης, ας μην κοιμούνται ήσυχοι. Θα τους ξεσκεπάσουμε. Όσοι κερδοσκοπούν απομυζώντας το δημόσιο πλούτο και εις βάρος του δημόσιου συμφέροντος, θα αποκαλυφθούν και θα λογοδοτήσουν στη δικαιοσύνη και στους θεσμούς της ελληνικής δημοκρατίας.

Η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στη Βουλή, 11 Ιουλίου 2015

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές,

Είναι μια κρίσιμη στιγμή και θα μου επιτρέψετε, ίσως, και έναν προσωπικό τόνο στη σημερινή μου παρέμβαση.

Από την πρώτη στιγμή που βρέθηκα στη θέση του Πρωθυπουργού, ίσως στις κρισιμότερες μέρες της μεταπολιτευτικής ιστορίας του τόπου, κινήθηκα με μοναδικό γνώμονα τη συνείδησή μου, προκειμένου να διεκδικήσω με όλες μου τις δυνάμεις το δίκιο του λαού μας, αλλά και να προασπίσω τα εθνικά μας συμφέροντα.

Έξι σχεδόν μήνες τώρα σ’ αυτήν την κατεύθυνση έχω πράξει ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατό σε δύσκολες συνθήκες, πολλές φορές σε συνθήκες απειλών και εκβιασμών. Όμως, νομίζω ότι αυτό κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει ούτε πολιτικά φίλοι, ούτε εχθροί, ότι σε αυτές τις συνθήκες και στις δύσκολες στιγμές ανέλαβα ρίσκα, δεν το έβαλα κάτω, δεν λογάριασα το προσωπικό πολιτικό κόστος, δεν συμφιλιώθηκα με την ιδέα των εύκολων συμβιβασμών, προκειμένου να εξασφαλίσω την εύκολη παραμονή μου στην εξουσία.

Πολλοί θα πουν, ίσως, ότι έφθασα μέχρι εκεί που κανείς δεν είχε φανταστεί ότι θα μπορούσε να φτάσει ένας Πρωθυπουργός. Και όλα αυτά πάντοτε προσπαθώντας να μιλώ τη γλώσσα της αλήθειας, έτσι όπως εγώ την καταλάβαινα και την καταλαβαίνω, και με μοναδική δύναμη σ’ αυτή τη δύσκολη αναμέτρηση την απλόχερη, ομολογώ, στήριξη της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού.

Σήμερα θέλω ενώπιόν σας να μιλήσω αυτή τη γλώσσα, τη γλώσσα της αλήθειας, έτσι όπως εγώ τουλάχιστον την κατανοώ και ο καθένας και η καθεμιά και κυρίως ο ελληνικός λαός που παρακολουθεί να κρίνει με νηφαλιότητα και ψυχραιμία......Φτάνουμε, λοιπόν, ελπίζω στο τέλος μιας πολύ σκληρής μάχης που σημάδεψε ήδη τη μεταπολιτευτική ιστορία του τόπου. Διαπραγματευτήκαμε σκληρά για την Ελλάδα αλλά και για να αλλάξει πορεία η Ευρώπη. Αυτό σήμερα με βάση τους συσχετισμούς μπορεί να μην φαίνεται εφικτό και οφείλουμε να το παραδεχθούμε. Ωστόσο, είμαι βέβαιος πως αργά ή γρήγορα αυτός ο σπόρος δημοκρατίας και αξιοπρέπειας που ρίξαμε θα φέρει καρπούς και σε άλλους λαούς στην Ευρώπη.

Φέραμε το αίτημα για τον άμεσο τερματισμό της λιτότητας στο επίκεντρο του δημόσιου διαλόγου σε όλη την Ευρώπη και σε όλον τον κόσμο. Διαπραγματευτήκαμε για να γίνει πράξη αυτό που ονομάσαμε «διπλός σεβασμός», δηλαδή ο σεβασμός από τη μια μεριά στους κανόνες που διέπουν την Ευρωπαϊκή Ένωση και από την άλλη μεριά ο σεβασμός στη λαϊκή κυριαρχία, στη δημοκρατία.....Τώρα έχουμε χρέος εθνικό να κρατήσουμε ζωντανό τον λαό μας να συνεχίσει να παλεύει με περηφάνια για το δίκιο του και να συνεχίσει να αγωνίζεται με πείσμα για προκοπή και ευημερία. Με βάση αυτό το εθνικό χρέος καλούμαστε να πάρουμε δύσκολες αποφάσεις. Είμαι βέβαιος ότι θα σταθούμε στο ύψος της ευθύνης και θα τα καταφέρουμε. Είμαι βέβαιος ότι το πείσμα, το πάθος αυτού του λαού για ζωή, για αξιοπρέπεια θα είναι οδηγός μας και τις επόμενες μέρες, τα επόμενα χρόνια.

Θα τα καταφέρουμε! Θα καταφέρουμε όχι μόνο να μείνουμε στην Ευρώπη, αλλά να ζήσουμε ως ισότιμος εταίρος με αξιοπρέπεια και υπερηφάνεια, διεκδικώντας το δίκιο μας στην Ευρώπη, ανοίγοντας δρόμους και για τους υπόλοιπους λαούς της Ευρώπης.