Το κινητό

Το “image” του κινητού

Πλέον το κινητό τηλέφωνο έχει γίνει κάτι παραπάνω από μόδα ή από εργαλείο καθημερινής χρήσης. Ευτυχώς ή δυστυχώς όλοι κυκλοφορούν με – τουλάχιστον – ένα κινητό επάνω τους και δεν εξαιρώ τον εαυτό μου από την κατηγορία αυτή.

Βέβαια, έχω αναρωτηθεί πολλές φορές στο παρελθόν (ακόμα και στο παρόν) για την χρήση που κάνει ο κάθε ένας στο κινητό. Άλλοι το χρησιμοποιούν μόνο για να παίρνουν τηλέφωνα και να στέλνουν μηνύματα. Πέρα από τις συμβατικές λύσεις (τηλέφωνο και sms), άλλοι το χρησιμοποιούν για ημερολόγιο, άλλοι το χρησιμοποιούν για παιχνίδια, άλλοι για Internet και τα λοιπά.

Αυτή τη φορά θέλω να εξετάσω μία διαφορετική πτυχή αυτής της συνήθειας! Θυμάμαι πριν από μπόλικα χρόνια, γύρω στο 1999 – 2000, είχα πάει στην Αγία Τριάδα (να δω την γιαγιά μου) και γυρνούσα με το λεωφορείου πίσω στην Θεσσαλονίκη. Καθόμουν τέρμα πίσω (όπως πάντα στα λεωφορεία) και λίγο πιο δίπλα καθόταν ένας κύριος πολύ καλά ντυμένος (κουστούμι, γραβάτα, κλπ) ο οποίος κρατούσε έναν χαρτοφύλακα, 2-3 εφημερίδες και ένα κινητό τηλέφωνο!

Το κινητό τηλέφωνο αν δεν ήταν αυτό της εικόνας, σίγουρα ήταν παλιότερο και μεγαλύτερο! Όσο ήμασταν μέσα στο λεωφορείο (η διαδρομή Αγία Τριάδα – Θεσσαλονίκη τότε ήταν κανένα 45λεπτο) το κινητό χτύπησε περίπου 4-5 φορές. Πάντα έκανε ένα πάρα πολύ διακριτικό μπιπ και πριν προλάβει να κάνει και δεύτερο ο κύριος (χωρίς να κουνηθεί ή να το κοιτάξει) το έκλεινε! Μέχρι που κατέβηκε από το λεωφορείο δεν απάντησε σε ούτε ένα τηλεφώνημα.

Μπορεί να ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα κινητό (ή τουλάχιστον από τις πρώτες), αλλά μου έκανε τρομερή εντύπωση, γιατί ο κύριος ήταν άκρως διακριτικός και δεν ήθελε να ενοχλεί τους υπόλοιπους επιβαίνοντες με την χρήση του κινητού. Εντελώς αντίθετα είναι τα σημερινά ήθη και έθιμα. Όλοι οι νέοι (αλλά και οι μεγαλύτεροι πολλές φορές) βάζουν το κινητό να χτυπάει με τον πιο δυνατό ήχο που μπόρεσαν να βρουν ώστε να είναι σίγουροι ότι θα τον ακούσουν όλοι μέσα στο λεωφορείο. Πολλές φορές, αν το κινητό δεν χτυπήσει, το βάζουν να παίζει μόνοι τους, έτσι ώστε και πάλι να καταλάβουν όλοι ότι έχει κινητό που παίζει και μουσική.

Εκτός από αυτό, όλοι (όλοι όμως – τον εαυτό μου τον βγάζω αυτή την φορά) σηκώνουν το κινητό μέσα στο λεωφορείο και μιλάνε όσο πιο δυνατά γίνεται γιατί έτσι κι αλλιώς που να ακούσουνε με τόση φασαρία. Μα καλά, δεν μπορούν να περιμένουν μέχρι την στάση που θα κατέβουν και να καλέσουν αυτοί; Δεν θα γίνει τίποτα αν περάσουν 5-10 λεπτά!

Αυτά είναι μόνο μερικά από τα πολλά παραδείγματα που μου έχουν έρθει στο μυαλό και τα οποία με κάνουν να αναρωτιέμαι… η χρήση του κινητού σήμερα είναι για καθαρά επικοινωνιακούς και χρηστικούς λόγους ή για λόγους Image;

Εθισμός στο κινητό τηλέφωνο

Πολλοί είναι οι άνθρωποι που έχουν αγοραφοβία ή κλειστοφοβία ή αραχνοφοβία ή δεν ξέρω και εγώ τι άλλη φοβία… τώρα υπάρχουν και αυτοί που έχουν Nomophobia. Έτσι λέγεται η φοβία έλλειψης  κινητού τηλεφώνου που επηρεάζει κάθε μέρα ολοένα και περισσότερους ανθρώπους ανά τον κόσμο.

Σύμφωνα με μία έρευνα, περίπου 13 εκατομμύρια Βρετανοί φοβούνται μην ξεμείνουν ξαφνικά χωρίς κινητό τηλέφωνο. Ο κυριότερος λόγος που ο κόσμος είναι εθισμένος στο κινητό είναι η επαφή με τους φίλους και της οικογένεια! Επίσης, περισσότεροι από τους μισούς ερωτηθέντες απάντησαν πως δεν κλείνουν ποτέ το κινητό, ενώ περίπου ένας στους δέκα το χρειάζεται εξαιτίας της δουλειάς του. Τέλος, το 53 τις 100 των ερωτηθέντων δήλωσαν πως νιώθουν αγχωμένοι μήπως και τους τελειώσει η μπαταρία ή βγουν εκτός δικτύου.

Πάντως, κάποια στοιχεία που προέκυψαν από την έρευνα θα έπρεπε να τα ερμηνεύσουμε όχι μόνο με γνώμονα τον εθισμό στο κινητό τηλέφωνο, αλλά και με βάση την κοινωνικοψυχολογική πίεση που ασκείται πάνω στο κάθε άτομο. Είναι λογικό να αισθάνεται κάποιος άγχος μήπως και χάσει το σήμα του ή τελειώσει η μπαταρία του διότι γνωρίζει εκ των προτέρων ότι αν κάποιος τον πάρει εκείνο το διάστημα και δεν τον βρει θα ανησυχήσει και θα αναστατώσει τον κόσμο όλο νομίζοντας είτε ότι έχει γίνει κάτι κακό (π.χ. μητέρα που ανησυχεί ότι το παιδί της χτύπησε ή το απήγαγαν), είτε ότι το κάνει επίτηδες (π.χ. σύζυγος που νομίζει ότι ο άνδρας της παραστρατεί). Είναι να μην φοβάσαι μετά; Άντε να εξηγήσει γιατί δεν είχες σήμα και να σε πιστέψουν. Και γιατί να μπεις σε αυτή τη διαδικασία στην τελική;

Ο εθισμός στο τηλέφωνο είναι καθαρά, κατά την γνώμη μου, ένα φαινόμενο κοινωνικό που επιβάλλεται στον καθένα από το περιβάλλον του και όχι από τον εαυτό του.

Η ιστορία της κινητής τηλεφωνίας

Η περιπέτεια της κινητής τηλεφωνίας ξεκίνησε αμέσως μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, με τις πρώτες προσπάθειες των Σουηδών, Φιλανδών και Αμερικανών. Όμως, ως ληξιαρχική πράξη γέννησής της θεωρείται η 3η Απριλίου 1973. Ήταν ένα μουντό ανοιξιάτικο πρωινό στη Νέα Υόρκη. Ο δόκτωρ Μάρτιν Κούπερ της «Μοτορόλα», περπατώντας σ' ένα δρόμο της αμερικάνικης μεγαλούπολης ήξερε ότι έγραφε ιστορία. Στα δυο του χέρια κρατούσε μια συσκευή που έμοιαζε με φορητό ασύρματο. Είχε ύψος 25 εκατοστά και βάρος 900 γραμμάρια. Ήταν το πρώτο σύγχρονο κινητό τηλέφωνο με τον κωδικό MotorolaDynaTAC. Σχημάτισε τον αριθμό του βασικού ανταγωνιστή του, Τζόελ ΄Ενγκελ, που δούλευε για λογαριασμό της Bell Labs.
«Γεια σου Τζο, σου μιλάω από ένα αληθινό κινητό τηλέφωνο» του είπε. «Παρότι δεν είχαμε τις καλύτερες των σχέσεων, μου συμπεριφέρθηκε πολύ ευγενικά», δήλωσε χρόνια αργότερα ο Κούπερ σε μια συνέντευξή του. Η Bell πήρε τη ρεβάνς το 1978, κατασκευάζοντας το πρώτο δοκιμαστικό δίκτυο κινητής τηλεφωνίας, που ήταν αναγκαίο για την εξέλιξη και την εμπορική εκμετάλλευση του κινητού.
Το πρώτο αυτοματοποιημένο δίκτυο κινητής τηλεφωνίας λειτούργησε στις αρχές της δεκαετίας του '80 στη Σκανδιναβία. Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του '80 τα κινητά τηλέφωνα ήταν ογκώδη για να μεταφέρονται στην τσέπη κι έτσι ήταν εγκατεστημένα κυρίως σε αυτοκίνητα. Το πρώτο κινητό που έλαβε άδεια έγκρισης ήταν το μοντέλο της «Μοτορόλα» DynaTAC8000X. Υπήρξε η ναυαρχίδα των λεγόμενων κινητών πρώτης γενιάς (1G).
Στην αρχή της δεκαετίας του '90 άρχισε η απογείωση των κινητών τηλεφώνων, με την ψηφιοποίηση δικτύων (GSM) και συσκευών. Τα κινητά έγιναν μικρότερα (100-200 γραμμάρια), χωρούσαν στην παλάμη και έμπαιναν έστω και με δυσκολία στην τσέπη του χρήστη τους. Περάσαμε έτσι στα κινητά της δεύτερης γενιάς (2G), που παρείχαν και άλλες ευκολίες, όπως την αποστολή σύντομων γραπτών μηνυμάτων (SMS) και τη λήψη φωτογραφιών.
Στις αρχές του 21ου αιώνα ήλθαν τα κινητά τρίτης γενιάς (3G), με τις απεριόριστες δυνατότητες των πολυμέσων. Σήμερα, η διείσδυση του κινητού τηλεφώνου στον πλανήτη ξεπερνά το 30%, με αλματώδη άνοδο στις φτωχές χώρες του πλανήτη και κυρίως στην Αφρική. Η φιλανδική εταιρεία Nokia, με μερίδιο αγοράς 36%, κατέχει την πρώτη θέση στις πωλήσεις κινητών τηλεφώνων παγκοσμίως. Στην Ελλάδα η κινητή τηλεφωνία έκανε την εμφάνισή της το 1992, με την προκήρυξη διαγωνισμού από την κυβέρνηση Μητσοτάκη για τη χορήγηση δύο αδειών. Ο αποκλεισμός του ΟΤΕ από τη διαδικασία αδειοδότησης προκάλεσε θύελλα διαμαρτυριών κατά της κυβέρνησης. Η κυβέρνηση αντέτεινε την αφερεγγυότητα του οργανισμού (καθυστερήσεις στις συνδέσεις σταθερών τηλεφώνων που έφθανε και τα 15 χρόνια, Υπόθεση Τόμπρα κ.ά.), αλλά και τα οικονομικά οφέλη, που θα είχε από τη χορήγηση των αδειών σε ιδιωτικές εταιρείες. Τελικά, οι δύο άδειες κατακυρώθηκαν στην Panafon (νυν Vodafone), πολυμετοχική εταιρεία με επικεφαλής την αγγλική Vodafone, και στην ιταλική Telestet (νυν TIM).
H ΤΙΜ ξεκίνησε την εμπορική της εκμετάλλευση στις 29 Ιουνίου 1993 και η Panafon την 1η Ιουλίου19 Ιουνίου 2002). H Q στη συνέχεια εξαγοράσθηκε από την TIM (Ιανουάριος 2006) κι έτσι σήμερα δραστηριοποιούνται τρεις εταιρείες, ΤΙΜ, Vodafone και Cosmote, που είναι η ηγέτιδα στο χώρο της κινητής τηλεφωνίας. του ίδιου χρόνου. Η Cosmote, συμφερόντων ΟΤΕ, ήταν o τρίτος παίκτης της αγοράς (Ιανουάριος 1998) και η Q, εταιρεία του ομίλου Φέσσα, ο τέταρτος (
Τους πρώτους μήνες του 1993 τα κινητά τηλέφωνα λειτουργούσαν μόνο στην Αττική και τα νησιά του Σαρωνικού. Το κόστος ήταν απαγορευτικό για τους πολλούς. Οι συσκευές στοίχιζαν από 700-1400€, το τέλος ενεργοποίησης 85€, το μηνιαίο πάγιο 40€ και το λεπτό ομιλίας 0,25€. Έτσι, μόνο 1000 ήταν οι συνδρομητές τις πρώτες μέρες του Ιουλίου.
Οι εκτιμήσεις των «ειδικών» έκαναν λόγο για 200.000 συνδρομητές μέσα σε μια δεκαετία. Απέτυχαν παταγωδώς στις προβλέψεις τους. 13 χρόνια μετά, λειτουργούσαν στη χώρα μας 13.551.000 συσκευές (Δεκέμβριος 2006), που καλύπτουν το 120,5% του ελληνικού πληθυσμού, γεγονός που κατατάσσει την Ελλάδα στις πρώτες θέσεις παγκοσμίως σε αναλογία πληθυσμού και κινητών τηλεφώνων.

ΚΙΝΗΤΑ ΤΗΛΕΦΩΝΑ: ΦΙΛΟΙ Η ΕΧΘΡΟΙ; 

Δεν ξέρουμε κι εμείς τι να πιστέψουμε πλέον! Οι γνώμες διχάζονται και αλλάζουν συνεχώς. Οι μεν λένε πως πρέπει αμέσως να πετάξουμε τα κινητά τηλέφωνα μας γιατί είναι πολύ επικίνδυνα, οι δε λένε πως δεν υπάρχουν αρκετά στοιχεία για αυτά που λένε οι μεν, μετά οι μεν αλλάζουν γνώμη και υποστηρίζουν πως ίσως να μην είναι τόσο τραγικά τα πράγματα τελικά, αλλά οι δε πείθονται πως πρέπει να κάψουμε όλα τα κινητά αμέσως... και η ιστορία συνεχίζεται...

Τι γίνεται όμως με εμάς; Τι πρέπει να κάνουμε τελικά, να πετάξουμε τα κινητά μας τηλέφωνα ή όχι;

Σίγουρα θα θυμάστε όταν, πριν από όχι και τόσο πολύ καιρό, ξαφνικά έγιναν "της μόδας" τα κινητά τηλέφωνα. Εκεί που οι περισσότεροι από εμάς δεν ξέραμε καν ότι υπήρχαν τέτοια "κατασκευάσματα", ξαφνικά είχαμε όλοι την μεγάλη ανάγκη να αποκτήσουμε από ένα, έτοιμο για κάθε είδους εντελώς αχρείαστο τηλεφώνημα...

Π.χ. στον καλύτερο μας φίλο για να του πούμε πως μόλις είδαμε στον απέναντι δρόμο τον άλλο καλύτερο μας φίλο ο οποίος φορούσε ένα απαίσιο και εντελώς "ντεμοντέ" πράσινο παντελόνι και μιλούσε στο τηλέφωνο με τη θεία του!

Από τότε, όταν έγινε αυτή η ραγδαία εξάπλωση των κινητών τηλεφώνων, οι επιστήμονες άρχισαν να διερωτώνται για τα πιθανά "κακά" που θα μπορούσαν να προκαλέσουν τα κινητά αφού "ουδέν καλό αμιγές κακού"!

Αγνοώντας τα άλλα προφανή προβλήματα (π.χ. τη σπατάλη χρημάτων) επικεντρώθηκαν στην υγεία όπου διαμόρφωσαν μια αρκετά σημαντική και εκφοβιστική θεωρία: πως η ακτινοβολία των κινητών προκαλεί διάφορα προβλήματα υγείας, μεταξύ των οποίων και καρκίνο στον εγκέφαλο.

Έγιναν πάρα πολλές έρευνες από τις οποίες ελάχιστες κατέληξαν στο συμπέρασμα πως η χρήση των κινητών τηλεφώνων μπορεί όντως να βλάψει σοβαρά την υγεία. Μάλιστα, οι έρευνες που κατέληγαν στο συμπέρασμα αυτό χρησιμοποιούσαν σαν δείγματα παλιά μοντέλα κινητών τα οποία λειτουργούσαν με πολύ πιο ψηλή ακτινοβολία από τα νέα μοντέλα.

Οι υπόλοιπες έρευνες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία που να τεκμηριώνουν πως τα κινητά τηλέφωνα αποτελούν μεγάλο κίνδυνο για μας. Παράλληλα όμως τόνισαν πως πρέπει να γίνουν ακόμη πολλές μακροχρόνιες έρευνες για να είμαστε πια 100% σίγουροι πως δεν είναι βλαβερά τα κινητά, γι' αυτό πρότειναν να είμαστε προσεκτικοί στη χρήση τους.

Αυτό σημαίνει:

για τους ενήλικες πως πρέπει να περιορίζουν το χρόνο ομιλίας όσο περισσότερο γίνεται. Επίσης, όταν η λήψη του τηλεφώνου δεν είναι καλή, πρέπει να αποφεύγουν τα τηλεφωνήματα αφού το κινητό χρειάζεται επιπλέον δύναμη για να επικοινωνήσει και έτσι η ακτινοβολία είναι ισχυρότερη.

για τα παιδιά κάτω των 16 χρονών πως πρέπει να αποφεύγουν εντελώς την χρήση κινητών τηλεφώνων. Ο λόγος είναι ότι στα παιδιά ο εγκέφαλος ακόμη βρίσκεται σε φάση που μεγαλώνει και έτσι είναι πιο ευαίσθητος στην ακτινοβολία.

Σίγουρα θα έχετε ξανακούσει κάποιον να παραπονιέται για πονοκέφαλους μετά από ένα αρκετά μεγάλο τηλεφώνημα από κινητό. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν μελέτες που να αποδεικνύουν πως οι πονοκέφαλοι οφείλονται στα κινητά αλλά μπορεί να οφείλονται σε άλλους παράγοντες.

Τι γίνεται τώρα με τις μεγάλες αντένες από τις οποίες αποστέλλεται η ακτινοβολία; Βλέπουμε συνεχώς στις ειδήσεις τις διαμαρτυρίες κατοίκων κάποιων περιοχών στις οποίες υπάρχουν βάσεις τέτοιων αντενών, οι οποίοι υποστηρίζουν πως οι αντένες είναι υπεύθυνες για το αυξημένο ποσοστό περιπτώσεων καρκίνου στην περιοχή και για άλλα πολλά συμπτώματα.

Και γι' αυτό έχει γίνει μια πολύ ενδιαφέρουσα έρευνα. Ομάδα του BBC έβαλε 10 φοιτητές (με την συγκατάθεση τους βέβαια!) να ζήσουν για μια εβδομάδα σε ένα σπίτι, στον κήπο του οποίου υπήρχε αντένα. Αυτό που είπαν στους φοιτητές ήταν ότι η αντένα θα βρισκόταν σε λειτουργία κατά τις πρώτες μέρες της εβδομάδας και προς το τέλος της εβδομάδας θα την απενεργοποιούσαν.

Στην πραγματικότητα όμως, η αντένα δεν ήταν ενεργοποιημένη στην αρχή της εβδομάδας και ήταν σε λειτουργία προς το τέλος της.

Όταν οι φοιτητές ρωτήθηκαν, είπαν πως οι μέρες κατά τις οποίες κάποιοι ένιωθαν άρρωστοι ήταν κατά τις αρχές της εβδομάδας, όταν νόμιζαν πως η αντένα ήταν ενεργοποιημένη ενώ στην πραγματικότητα δεν ήταν!

Αυτό που ήθελε να δείξει με αυτή την έρευνα η ομάδα του BBC ήταν ότι πολλές φορές τα διάφορα συμπτώματα που νιώθουμε προέρχονται από την ανησυχία μας και μόνο.

Βέβαια, αυτό και πάλι δεν μας αποδεικνύει πως οι αντένες είναι ασφαλείς γι' αυτό πρέπει και εδώ να είμαστε πάντοτε προσεκτικοί.

http://www.medlook.net/kids/mobile.asp